SOŁECTWA

PADEW NARODOWA

Centrum administracyjne, gospodarcze i kulturalno-oświatowe gminy. Leży przy ruchliwej drodze wojewódzkiej Dębica- Mielec- Tarnobrzeg, na całym jej odcinku przechodzącym przez teren gminy. Długość około 7 km predystynuje Padew Narodową do grupy najdłuższych wsi w Polsce. Z pozostałymi miejscowościami w gminie łączy się dobrze rozwiniętą siecią dróg powiatowych i gminnych. Ma przystanek PKS i stację osobową PKP. Przez północną część Padwi przebiega kolejowa szerokotorowa Linia Hutniczo- Siarkowa. Niemal równolegle do drogi głównej płynie przez Padew Złoty Potok, dopływ rzeki Babulówki. Powierzchnia 1851 ha i liczba mieszkańców około 2315 czynią Padew Narodową drugim po Mielcu skupiskiem ludności w powiecie mieleckim. Wyodrębniło się kilka osiedli i przysiółków: Polska Wieś, Przedkościele, Przybyły (dawna kolonia niemiecka), Bór, Zababce, Jeziorko i Wygwizdów. Zdecydowanie przeważa zabudowa murowana, nie brak okazałych domów piętrowych z estetycznym otoczeniem. Infrastrukturę techniczną tworzą sieci: elektroenergetyczna, gazownicza, telekomunikacyjna i wodociągowa ze stacją uzdatniania wody. Padew Narodowa jest siedzibą samorządowych władz gminy, urzędów, wszystkich gminnych instytucji i stowarzyszeń oraz ośrodkiem życia religijnego. Samorządowe władze gminy mieszczą się w budynku administracyjnym usytuowanym w centralnej części Padwi, obok skrzyżowania drogi wojewódzkiej z drogą powiatową Padew Narodowa- Kębłów. Samorządowi gminnemu podlegają szkoły, placówki kultury i pomocy społecznej. Padew Narodowa nie posiada wielu atrakcji dla turysty, niemniej powinien on obejrzeć zespół kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła, a także na chwilę przystanąć pod “Pomnikiem Grunwaldzkim” zbudowanym w 1910 r. i później kilkakrotnie odnawianym. Obiekty te znajdują się w samym centrum miejscowości, a kościół stanowi jej dominantę. Coraz liczniejszym miłośnikom przyrody z pewnością podobać się będą piękne i okazałe stare drzewa, projektowane pomniki przyrody żywej. Są to cztery wiązy szypułkowe w wieku 150-120 lat, o wysokości 28-21 m i obwodzie 350-270 cm (na wysokości 1,3 m) oraz dwie lipy drobnolistne w wieku 180 i 140 lat, mające wysokość 22 i 27 m oraz szerokość 395 i 320 cm. Ozdobą są również stanowiska chronionego bociana białego.

BABULE

Wieś położona w południowo-wschodniej części gminy, nad rzeką Babulówką- prawym dopływem Wisły. Zajmuje powierzchnię 773 ha, ma 260 mieszkańców. Łączy się z Padwią Narodową drogą powiatową nr 732. Jest przystankiem końcowym linii PKS Mielec- Babule. Ma zwartą zabudowę. Przeważają domy i zabudowania gospodarcze murowane, w większości zbudowane w ostatnim ćwierćwieczu, kiedy to mieszkańcy dojeżdżali do pracy w Mielcu i Machowie. Ciekawymi dla turysty obiektami są: kapliczka św. Huberta i rzeźba św. Floriana przy zbiorniku retencyjnym. Opis kapliczki zamieszczony jest w następnym artykule. Trzeba natomiast podkreślić, że rzeźbę wykonał miejscowy twórca Mieczysław Dudzik. Niezwykle atrakcyjna jest miejscowa przyroda. Przy budynku szkoły rośnie grupa trzech lip drobnolistnych w wieku 140, 120 i 110 lat, wysokości 22-25 m i obwodzie 320, 280 i 250 cm. Przy gajówce zaś rosną dwa wiązy szypułkowe w wieku 120 i 110 lat, o wysokości 24 i 23 m oraz obwodzie 280 i 255 cm. Wymienione drzewa są projektowanymi pomnikami przyrody żywej. W bezpośrednim sąsiedztwie Babul znajdują się rozległe tereny leśne Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, a w jego ramach malownicze Stawy Osieczyska i Stawy Krasiczyńskie. Urządziły tu swe stanowiska zwierzęta chronione: perkoz rdzawoszyi, bocian czarny, bocian biały, kania czarna, błotniak stawowy, krogulec i derkacz. Spotykane są też rośliny chronione: kopytnik pospolity i konwalia majowa.

DOMACYNY

Wieś znajduje się w północnej części gminy. Łączy się z Padwią Narodową drogą powiatową nr 718 (Padew N.- Przykop). Ma przystanek PKS linii Mielec- Tarnobrzeg. Powierzchnia sołectwa wynosi 276 ha, a ilość mieszkańców- 252. Składa się z kilku skupisk zabudowy. Są to: Domacyny Wielkie, Domacyny Małe i Chwatki. Posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, telekomunikacyjną i wodociągową. Zdecydowaną większość zabudowy stanowią budynki murowane.W południowej części Domacyn Wielkich, przy drodze do Wojkowa, znajduje się staw z roślinnością chronioną. Żeruje tu ptactwo, między innymi chroniony łabędź niemy. W Domacynach Małych Kanał Młodochowski rozszerza się tworząc zbiornik wodny. Wśród bogatej roślinności widać chronioną paproć wodną- salwinię pływającą.

KĘBŁÓW

Wieś położona jest w środkowej części gminy. Łączy się z Padwią Narodową drogą powiatową nr 719. Ma przystanek PKS linii Mielec- Tarnobrzeg. Gospodaruje na powierzchni 595 ha, liczy 356 mieszkańców. Składa się z trzech większych skupisk zabudowań: Kębłowa, Kębłowa Kolonii i Tarnówka. Tu również większość budynków jest murowana. Wieś posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, telekomunikacyjną i wodociągową. Ciekawym miejscowym okazem przyrodniczym jest wiąz szypułkowy mający 110 lat, wysokość około 21 m i obwód 240 cm. Przewiduje się go do miana “pomnika przyrody żywej”. Uwagę zwraca także stanowisko chronionego bociana białego.

PIECHOTY

Wieś usytuowania jest w południowo-wschodniej części gminy. Połączenie z Padwią Narodową zapewnia jej droga powiatowa nr 723. Ma przystanek PKS linii Mielec- Babule. Zajmuje powierzchnię 309 ha, liczy 247 mieszkańców. Posiada zwartą zabudowę, w której większość stanowią budynki murowane. Korzysta z sieci: elektroenergetycznej, gazowniczej, telekomunikacyjnej i wodociągowej. Przybysza uderza wyjątkowo duża ilość starych i okazałych drzew. Rekordzistami są pomniki przyrody żywej: dąb szypułkowy mający około 360 lat, wysokość 25 m i obwód 570 cm oraz wiąz szypułkowy w wieku 180 lat, o wysokości 26 m i obwodzie 405 cm. Kolejne- dęby szypułkowe mają wiek 260, 200 i 160 lat, a wiązy szypułkowe- 150, 120 i 110 lat. Ewenementem w skali gminy jest 80-letnia grusza polna o wysokości 16 m i obwodzie 280 cm, będącarównież chronionym pomnikiem przyrody.

PIERZCHNE

Najmniejsza wieś- sołectwo w gminie. Położona jest w południowej jej części, w pobliżu drogi wojewódzkiej Mielec- Tarnobrzeg i tą właśnie drogą łączy się z Padwią Narodową. Na powierzchni 141 ha mieszka i gospodaruje 110 osób. W zwartej zabudowie wsi przeważają budynki murowane. Także i tu korzysta się z sieci: elektroenergetycznej, gazowniczej, telekomunikacyjnej i wodociągowej.Ciekawostki przyrodnicze to 130-letni wiąz szypułkowy o wysokości 20 m i obwodzie 300 cm, a także stanowiska zwierząt chronionych i rzadkich: ząbiełka białawego, bociana białego i pustułki.

PRZYKOP

Wieś zajmuje północną część gminy i leży tuż nad rzeką Wisłą. Połączenie z Padwią Narodową zapewniają jej drogi powiatowe nr 718 (przez Wojków) i nr 719 (przez Kębłów). Jest przystankiem końcowym linii PKS Mielec- Przykop. Zajmuje powierzchnię 684 ha, liczy 322 mieszkańców. Ma zwartą, w większości murowaną zabudowę. Posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, telekomunikacyjną i wodociągową. Przykop sąsiaduje z malowniczymi terenami nadwiślańskimi- projektowanym Krajobrazem Chronionym Doliny Wisły. Znajdują się tam liczne stanowiska roślin chronionych i rzadkich (grążel żółty, kotewka orzech wodny) oraz zwierząt chronionych (sieweczka obrożna, rybitwa białoczelna, zimorodek). Charakterystycznym elementem krajobrazu są oczka wodne z różnorodną roślinnością.

ROŻNIATY

     Wieś położona jest w zachodniej części gminy, nad rzeką Wisłą. Komunikację drogową z Padwią Narodową utrzymuje drogą powiatową nr 720 Rożniaty- Przybyły (część Padwi Narodowej). Ma przystanek PKS linii Mielec- Przykop. Powierzchnia sołectwa wynosi 770 ha, a ilość mieszkańców- 411. Ma zabudowę rozproszoną. Oprócz głównego skupiska zabudowań w centrum istnieje kilka przysiółków: Zawierzbie, Podwale i Niziny. Również i tu dominują zabudowania murowane. Wieś ma podłączenia do sieci: elektroenergetycznej, gazowniczej, telekomunikacyjnej i wodociągowej. Znawcy przyrody podziwiają sporą ilość starych i okazałych drzew, w tym chronionych pomników przyrody żywej. Są to: dwa dęby szypułkowe w wieku około 160 lat, o wysokości 20 m i obwodzie 280 cm, wiąz szypułkowy w wieku około 140 lat o wysokości 29 m i obwodzie 320 cm oraz sosna wejmutka w wieku ok. 70 lat, o wysokości 18 m i obwodzie 140 cm. Ponadto proponowane są do objęcia ochroną 4 topole białe, topola czarna i 150-letnia lipa drobnolistna. W niedalekim sąsiedztwie Rożniat rozpościerają się przepiękne tereny projektowanego Krajobrazu Chronionego Doliny Wisły w wieloma stanowiskami chronionych roślin i zwierząt.

WOJKÓW

Wieś leży w środkowej części gminy, sąsiaduje z Padwią Narodową i łączy się z nią drogą powiatową nr 718. Ma przystanek PKS linii Mielec- Tarnobrzeg. W połowie odległości od Wojkowa do Padwi Narodowej biegnie kolejowa szerokotorowa Linia Hutniczo-Siarkowa. Powierzchnia sołectwa ma 677 ha, a liczba mieszkańców wnosi 432. Wojków ma zabudowę zwartą, z dużą przewagą budynków murowanych. Posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, wodociągową i telekomunikacyjną. W pobliżu Wojkowa czynny jest ośrodek wypoczynkowo-rekreacyjny. Wokół zalewu wyrosła roślinność, a na wodzie spotyka się ptactwo, w tym chroniony łabędź niemy. Przy drodze z Wojkowa do Przykopu leży staw o wydłużonym kształcie z bogatą roślinnością, w tym chronionymi grążelem żółtym i paprocią wodną- salwinią pływającą.

ZACHWIEJÓW

Wieś znajduje się we wschodniej części gminy. Łączy się z Padwią Narodową drogą powiatową nr 723. Na powierzchni sołectwa 241 ha gospodaruje 176 mieszkańców. Miejscowość ta ma zabudowę rozproszoną, w większości murowaną. Posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, telekomunikacyjną i wodociągową. Ciekawostką przyrodniczą jest stanowisko chronionego zębiełka białawego w północno-wschodniej części wsi.

ZADUSZNIKI

Słynna, jako miejsce urodzin Ignacego Łukasiewicza, miejscowość usytuowana jest w północno-zachodniej części gminy, w sąsiedztwie rzeki Wisły. Komunikację Z Padwią Narodową zapewnia jej droga powiatowa nr 715 i 719. Ma przystanek PKS linii Mielec- Przykop. Obok wsi biegnie wspomniana wcześniej Linia Hutniczo-Siarkowa. Zabudowa, w większości murowana, składa się z dwóch większych skupisk. Tym drugim jest Majdanek. Także i tu czynne są sieci: elektroenergetyczna, gazownicza, telekomunikacyjna i wodociągowa. Powierzchnię 311 ha zamieszkuje 251 osób.Poszukiwacza ciekawostek przyrodniczych zainteresują z pewnością trzy oczka wodne przy przysiółku Majdanek, które są planowanym powierzchniowym pomnikiem przyrody żywej. Wśród roślinności wyróżnia się chroniony grążel żółty. Od zachodniej strony Zaduszniki sąsiadują z opisywanymi już terenami projektowanego Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Wisły. Kodeks dyplomatyczny Małopolski jest pierwszym źródłem pisanym, które wymienia wieś Zaduszniki. Występują,one w dokumencie z 1191 r. w liczbie wsi dających dziesięcinę kolegiacie sandomierskiej. Pierwszy zapis wsi to Zadusnici. W 1366 r. król Kazimierz pozwala Michałowi, dziekanowi kolegiaty, przenieść Zaduszniki i inne wsie na prawo niemieckie (mówi o tym kodeks dyplomatyczny Małopolski t. I str. 5 i 337). Wieś jest zanotowana jako Zaduszniki. W wieku XV zamienił je Helias, dziekan sandomierski z Mikołajem Gołębiowskim h. Janina za Motycze Wielkie. Miały wówczas Zaduszniki 3 półłanki kmiece i predium szlacheckie. W roku 1508 posiadał je z częścią Rybitew i Szczyglicami Piotr Zaduski, a w 1581 r. Sebastian i Stanisław Zaduscy. W tym czasie było już 20 kmieci, 3 i 1/2 łana, 14 zagród z rolą, 7 komorników z bydłem, 7 komorników bez bydła i 4 rzemieślników wiejskich. O wsi Zaduszniki pisze "Słownik geograficzny Krółestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich", wg tego źródła, w 1895 r. w Zadusznikach żyło 325 mieszkańców (285 religii rzymsko-kaltolickiej i 40 izraelitów). Zaduszniki graniczą na zachodzie z Domacynami i Wojkowem, na północy z Przykopem, a na południu z Kębłowem. Jest to nazwa służebna, pierwotnie oznaczała ludzi ofiarowanych kościołowi wraz z ziemią  za zbawienie duszy ofiarującego.

ZARÓWNIE

Wieś położona jest we wschodniej części gminy, pomiędzy potokami: Pasieką i Rowem-Potokiem, dopływami rzeki Babulówki. Z Padwią Narodową jest połączona droga powiatowa nr 723. Ma przystanek PKS linii Mielec- Zarównie. W zwartej zabudowie miejscowości przeważają budynki murowane. Posiada sieci: elektroenergetyczną, gazowniczą, telekomunikacyjną i wodociągową. Powierzchnia wynosi 459 ha, a ilość mieszkańców- 421.Okazami przyrodniczymi są 4 wiązy szypułkowe w wieku 150 i 120 lat, o wysokości około 25 m i obwodzie do 350 cm, klon jesionolistny (około 100 lat, wysokość 16 m i obwód 220 cm). Wszystkie są projektowanymi pomnikami przyrody żywej.